Πετάω.

Mετακομίζω.Και με την ευκαιρεία,πετάω αδίστακτα.Δύο δύο φεύγουν κάθε μέρα σκουπιδοσακούλες (οι μεγάλες,των εστιατορίων, όχι οι μικρές οικιακές)γεμάτες με πρώην-πολύτιμα-που-ωστόσο-ποτέ-δεν-χρειάστηκαν αντικείμενα, έντυπα, χαρτικά και διακοσμητικά.
Η γριά Αλικάρα απο δίπλα βέβαια αρχίζει και με κοιτάει καχύποπτα, σίγουρη πλέον ότι το βράδυ φέρνω σπίτι γυναίκες αμφιβόλου ηθικής και το πρωί ξεφορτώνομαι τα πτώματα.Αν η Αλικάρα "κατείχε" το Διαδίκτυο (η αλήθεια είναι ότι μάλλον το κατέχει) θα μπορούσα να την παραπέμψω στο ανάλογο site που έχει ανάγει σε επιστήμη την τάση που συνεχώς εξαπλώνεται, το να ξεφορτώνεσαι τα συσωρευόμενα περιτά.
Όλο και συχνότερα συναντάω συμπάσχοντες, που πάντα ένιωθαν αυτή την ανάγκη και ένιωθαν ότι το ζόρι τους ήταν προσωπικό.Nope! Είμαστε πολλοί, αλλά είμαστε σκόρπιοι!