Magnificent seven
Tagged again, by dimitris.Δεν καταλαβαίνω το point με τις εφτά ταινίες (υποθέτω στο προφίλ τους οι περισσότεροι βάζον άλλες τόσες) αλλά σαν νομοταγής κυβερνοπολίτης απαντάω μέχρι και στα νιγηριανά σπάμ, εδώ θα κωλώσουμε;
There's λοιπόν my magnificent seven.Βασικό κριτήριο κατάταξης ήταν ότι όλες οι αναφερόμενες ταινίες μου έδειξαν κάτι καινούργιο, σε κάθε μία ένιωσα ότι ο δημιουργός παραμέριζε τους μηχανισμούς αφήγησης και μου μιλούσε face to face.Δύσκολο πράγμα,oπότε respect.
Για να το κάνουμε όμως και πιο ενδιαφέρον (και μια και είμαι και οπτικός τύπος, θα τις "σηματοδοτήσω" μόνο με μιά εικόνα την κάθε μια (και απο μερικές, όχι την πιο obvious, αλλα τη για μένα πιο memorable).Για να δούμε ποιός θα τις βρεί όλες!
Αaaand the next victim is my favourite tag-object, l' esprit de l' escalier
posted by Spi_Der at 3:36 AM
22 Comments:
με την σειρά που εμφανίζονται, είναι:
1. RUNAWAY TRAIN - του Αντρέι Κοντζαλόφσκι
2. BLADE RUNNER - του Ridley Scott (αμφιβάλλω πως είναι το Witness του Peter Weir)
3. STAR WARS - του George Loucas
6. ONCE UPON A TIME IN THE WEST - του SERGIO LEONE.
για τα 4,5 και 7 θα επανέλθω με νέο post, εντός της ημέρας, μόλις βεβαιωθώ. Για την ώρα καληνύχτα.
Luciano Crinamorte
@ 6. ONCE UPON A TIME IN THE WEST - του SERGIO LEONE.
φυσικά πρόκειται για λάθος ταχύτητας: είναι το ONCE UPON A TIME IN AMERICA
"I'LL BE BACK"
Κι όμως, το 3 είναι λάθος! (sort of...και ειδικά αφού διάλεξες να ονοματίσεις και τους σκηνοθέτες;-) ).
Παίρνεις έξτρα πόιντς για το 1 πάντως!
Until tomorrow then!
ok, spi_der...όμως μη νομίζεις πως θα πέσω εύκολα στην παγίδα σου...
άλλωστε από την πρώτη σειρά των STAR WARS μόνο την πρώτη ταινία σκηνοθέτησε ο Lucas.
To Empire Strikes Again είναι του Irving Kershner και το Return of the Jedi είναι του Richard Marquand.
Νομίζω ότι εσύ αναφέρεσαι στο πρώτο (δεν πιστεύω ότι εντυπωσιάστηκες από τον Jedi).
Καλημέρα, πρέπει να φύγω για δουλειά.
crinamorte l.
Χμμχ, 2 x Gilliam και δυο αδέλφια στην πρώτη και τελευταία θέση (ή κάνω λάθος); Ενδιαφέρον!
crinamorte,επανήλθες επιμελώς διαβασμένος, τα συγχαρητήριά μου!
Vrennus, ενδιαφέρον το pattern recognition σου, στην περίπτωση του Γκίλιαμ ωστόσο λίγο παραπλανητικό:κρίμα να στερήσουμε τη δόξα απο τους υπολοιπους monty python (στη μία απο τις δύο ταινίες, οφ κόρς).
Τώρα που τις βλέπω κι εγώ στη σειρά, ψάχνω κι εγώ τι τις συνδέει.Κατέληξα ότι οι τρείς πρώτες είναι λίγο πολύ "man against the Machine" κατάσταση.Στις περισσότερες απο τις υπόλοιπες μπαίνει ο συνδυασμός του χιούμορ με την ομορφιά, still totally clueless about the 6th though...
hello again!
λοιπόν κινδυνεύω να χαρακτηριστώ cinema-buff και δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω αποθεραπευτεί από την μετεφηβεία μου, πιστέψτε με.
Επίσης πιστέψτε με ότι εξ αρχής είχα διαισθανθεί πως πρόκειται για Νικίτα Μιχάλκωφ, αλλά το ζήτημα είναι ο τίτλος της ταινίας (am I right or am I right?). "Κουρέας της Σιβηρίας";
Thanks Vrennus -επίσης να ξέρεις ότι σε παρακολουθώ εδώ και καιρό, τα posts σου είναι πάντα πολύ ενδιαφέροντα.
Το "Κάποτε στην Αμερική", είναι -κατά την ταπεινή μου άποψη- μια ιστορία ενηλικίωσης.
"οι περιπέτειες του Βαρώνου Μυνχάουζεν". (Ούμα-Αφροδίτη)
Μυνχαουζεν it is! "Κoυρεας της Σιβηριας" it isn't! (τη θεωρω τη χειροτερη ταινια του Μιχαλκοβ και ψιλοlame).Ορθη η αναγνωση του "Καποτε στην Αμερικη" αλλα παλι δεν εξηγει τι μου αρεσε (ειμαι κατα της ενηλικιωσης).
Καλημερα! Αντε, δυο μεινανε!
Άντε, να το πάρει το ποτάμι:
4. «The Crimson Permanent Insurance» του Τέρρυ Γκίλιαμ, το μικρού μήκους πρελούδιο στο «Νόημα της Ζωής».
7. Η έξοχη Silvana Mangano ως Ελίζα στα «Μαύρα Μάτια» του Νικήτα Μιχάλκοφ.
Τέλος διαγνωσμού;
Vrennus, spot on για το "4",
wrong για το "7".H Σιλβάνα Μαγκάνο έπαιζε τη γυναίκα του Ρομάνο.Βρήκες την ταινία, ψάχνουμε τώρα τη Ρωσίδα ερωμένη με τα "ότσι τσόρνιε" του τίτλου;-)
Τότεν λοιπόν, είναι η Yelena Sofonova. Προφανώς με μπέρδεψε αυτή η εικόνα (που νομίζω είναι από το «Θάνατο στη Βενετία»)!
Correct.Στην εικόνα που επισυνάπτεις είναι η ίδια γυναίκα, απο το ίδιο πλάνο.Πού τη βρήκες btw? (ίσως αντικαταστήσω τη δικιά μου με αυτή, που είναι καλύτερης ποιότητας.Μια και τα "μαύρα μάτια δεν έχουν κυκλοφορήσει σε dvd, δεν μπορούσα να έχω captured frame, γι αυτό φωτογράφισα την οθόνη τηλεόρασης με το παρόν άθλιο αποτέλεσμα).
Αν η γυναίκα στη δική μου φωτό κι η γυναίκα στη δική σας φωτό είναι η ίδια, τότε είναι η Silvana Mangano κι όχι η Yelena Safonova! Τη φωτό τη βρήκα εδώ, εξ ου και η βεβαιότητα ότι πρόκειται για τη Silvana Mangano!
Πάντως, διατηρώ την υποψία πως η φωτό από το δικό μου link δεν είναι από τα «Μαύρα Μάτια»! Δεδομένου ότι από τη δική σας φωτό συμπέρανα αμέσως ότι πρόκειτα για τα «Μαύρα Μάτια» κρατήστε την ως έχει!
Απ ο,τι είδα, το περιοδικό που δημοσίευσε τη φωτό είναι κάτι σαν το δανέζικο "Tv zapping".'Οχι ακριβώς ό,τι πιο αξιόπιστο, κάνουν συχνά τέτοια λάθη.Είναι σαφώς η Sofonova
τελικά επιβεβαιώνεται ο παλιός καλός κανόνας ότι η ισχύς ενυπάρχει στην ένωση των δυνάμεων. ή εν πάσει περιπτώσει, κάπως έτσι. Χαίρομαι που έπεσα έξω σε ταινίες που δεν είχα δει με τον έναν ή άλλον τρόπο. Ευχαριστώ πολύ, vrennus. Το σχόλιο μου στην ταινία του Λεόνε δεν έχει να κάνει με την ωρίμανση και την ηλικία' αλλά με το ίδιο το παιχνίδι της ζωής: προδοσία, έρωτα, φιλία, όνειρα, αθωότητα. Κι αυτά τελικά (ως Ενηλικίωση, στο σύνολό τους) μας αφορούν όλους.
ή μήπως σου άρεσε -οπως κι εμένα- επειδή είναι μία ταινία με αμερικανικό θέμα αλλά εντελώς ευρωπαϊκή αισθητική: ιταλό σκηνοθέτη και συνεργείο; Πότε άλλοτε είδαμε έτσι κινηματογραφημένη τη Ν.Υ;
Καλά,η σινε-εικονογραφία της Αμερικής πρέπει να στήσει άγαλμα στους Ιταλούς.("Tαξιτζής" του Σκορσέζε anyone?"Νονός" του Κόπολα;)
Mπορεί να είναι όλα αυτά που λές-μπορεί και να είναι το ότι ο γίγαντας Λεόνε έκανε μια ταινία 4 ωρών να μου φανεί σαν μισής ώρας.
Μπορεί να είναι και ότι ακόμα ακούω τακτικά το soundtrack.
Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που σας άρεσε στην ταινία (για το Once upon a time in America μιλάω). Εμένα πάντως με είχε συγκλονίσει την πρώτη φορά που την είδα. Ήμουν μόλις 11 χρονών και είχα πέσει τυχαία πάνω της στην τηλεόραση, στο σημείο που δείχνει την ζωή των ηρώων όταν ήταν παιδιά. Μέχρι το μικρό και εντελώς αθώο μυαλουδάκι μου να αντιληφθεί ότι δεν επροκειτω για ταινία που αφορούσε στην ηλικία μου (το ότι οι ήρωες ήταν παιδιά ήταν αρκετό για να την θεωρήσω "κατάλληλη"), είχα κολλήσει και την είδα μονορούφι μέχρι το τέλος. Tότε δεν είχε και πολλές διαφημίσεις, οπότε δεν το ξενύχτησα (μισή αμαρτία λοιπόν...). Έπεσα για ύπνο συγκλονισμένη απο τον κόσμο των μεγάλων που μόλις ανακάλυπτα. Εκτοτε προσπάθησα 3-4 φορές να την γράψω στο βίντεο, χωρίς αποτέλεσμα. Η 5η φορά ήταν ευτυχως επιτυχής. Είναι το μόνο πράγμα που δεν έχει και ούτε πρόκειται να βγεί απο το σπίτι μου. Όταν η κολλητή μου μού ζήτησε να την δεί της είπα ότι πρέπει να έρθει σπίτι να την δεί... Τι να κάνει κι αυτή... Ήρθε σπίτι...
με την πολύ σημαντική διαφορά ότι ο Κόππολα και ο Σκορσέζε είναι απλώς ιταλοαμερικανοί, αλλά εκπρόσωποι της αμερικανικής κουλτούρας και δημιουργοί της αμερικανικής κινηματογραφίας. Ενώ -αντιθέτως- ο Λεόνε ήταν ένας αμιγώς ευρωπαίος σκηνοθέτης. Και όταν πήγε στην Αμερική για να γυρίσει την ταινία του ήταν πλέον ένας φτασμένος auteur, που επέβαλλε το δικό του (ιταλικό) συνεργείο.
Συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης.
Άσε δε που νομίζω ότι δίπλα στον Κόππολα και τον Λεόνε είναι μάλλον άκομψο να αναφέρουμε το όνομα του σκηνοθέτη δυόμιση ταινιών, έστω και για λόγους καταγωγής (Taxi Driver, Raging Bull & Last Waltz)
Μόλις τώρα συνειδητοποίησα κι εγώ ποιό είναι το still της 4ης ταινίας. Παρά το γεγονός ότι έχει ήδη αναφερθεί, προσπαθώ να είμαι τίμιος παίκτης. Η βιασύνη πρέπει να εξισορροπείται με την ειλικρίνεια. Και πρόλαβα να δηλώσω με θράσσος ότι δεν το έχω δει... Δηλώνω απαράδεκτος. Αξίζω να τιμωρηθώ!
Viola, καλά θα κάνεις να το πάρεις και σε dvd.Αλλο πράγμα το widescreen, κακά τα ψέμματα!
Crinamorte, νομίζω αδικείς τον Σκορσέζε.Ο "αδύναμος κρίκος" του τρίο είναι κατα τη γνώμη μου ο εξαιρετικά άνισος Κόπολα.Αλλά και πάλι: γιατί να ψάχνουμε αδύναμους κρίκους σε σκηνοθέτες με όραμα όταν γύρω μας κάνουν πάρτυ made-by-numbers στουντιακές κατασκευές;
μα αγαπητέ spi_der αυτή ακριβώς η ανισότητα δεν είναι που τον καθιστά και εντυπωσιακό, grandioso, σκηνοθέτη; Remember Orson...
όσο για τον Martie, απλά υπενθυμίζω το Age of Innocence και την αναφορά στο 'πατέρα' Luchino.
Οι εκλεκτικές συγγένειες δεν προκύπτουν από τους ευσεβείς μας πόθους αλλά από το ίδιο το έργο, το οποίο άλλωστε έχει την δική του ζωή, αυταξία, πορεία στο χρόνο -ανεξάρτητα απ' ό,τι θέλουμε, πιστεύουμε και λέμε στον κόσμο. O Σκορσέζε μάλλον υπερεκτιμάται, αλλά δεν έχω σκοπό να αντιδικήσω μαζί σας-η αρέσκεια και η απαρέσκεια είναι ιερή διαδικασία για τον καθένα μας.
Ωστόσο επιμένω: ο Κόπολα έχει περισσότερα κοινά σημεία με τον Όρσον Γουέλς απ'όσα φαίνονται at first. Τους αγαπώ αμφότερους. Θέλετε να το συζητήσουμε;
Post a Comment
<< Home