Πυρίμαχα Περιοδικά

Θα είναι μια καλή βδομάδα για τους φίλους των σατιρικών εντύπων.Αύριο Τρίτη κυκλοφορεί το καινούργιο "Παρά Πέντε", μετακομίζοντας απο τον επόμενο μήνα την ημερομηνία του προς την πρώτη κάθε μήνα.Πλούσιο περιεχόμενο,pitsirikos στις επάλξεις,κι από ελληνικά κόμικς η Α. Οθωναίου με την "Άγρια Δύση" σε σενάριο Θ.Τάσση.


Καπάκι Τετάρτη κυκλοφορεί η "Γαλέρα", με ένα τεύχος 'αθλο γρήγορων αντανακλαστικών.Το τεύχος άλλαξε μορφή όταν προκηρύχτηκαν οι εκλογές, και καπάκι ξαναάλλαξε με το που σκάσανε οι πρώτες πυρκαγιές και φάνηκε πού πάει το πράγμα.





Updated ύλη λοιπόν, και για ορεκτικό ένα απόσπασμα απο το σχετικό κείμενο του δύδιμου Κυρίτση-Τσέκερη:

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ: Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ.

Όσο οι προεκλογικές πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού καίγανε μόνο δέντρα και χωράφια, η επικοινωνιακή γραμμή της κυβέρνησης ήταν απλή και ξεκάθαρη: τις φωτιές τις βάζει το ΠΑΣΟΚ. Όταν όμως άρχισαν να καίγονται σπίτια και άνθρωποι, αυτό το βλακώδες σενάριο βρέθηκε να είναι εντελώς ανεπαρκές για τον έλεγχο της κατάστασης: χρειαζόταν ένα πιο βλακώδες. Επιστρατεύτηκε λοιπόν η εκδοχή του κακόβουλου τρομοκρατικού σχεδίου.
Για να μιλήσεις περί οργανωμένου σχεδίου, πρέπει να έχεις κάποιες ενδείξεις: ποιος το έκανε, με ποιο τρόπο και κυρίως με ποιο κίνητρο. Κυβερνητικοί κύκλοι υπεδείκνυαν μέσω έγκριτων δημοσιογράφων «άτομα που κινούνται στις παρυφές του αντιεξουσιαστικού χώρου», προφανώς γιατί αυτό πιάνει στον μέσο τηλεθεατή. Κατ΄ αρχήν μας απαλλάσσει εντελώς από την υποχρέωση να προβάλλουμε κίνητρο, αφού οι παρυφές του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι αδίστακτες και δεν χρειάζονται κάποιο συγκεκριμένο λόγο για να κάψουνε την Ελλάδα. Άνθρωποι που φοράνε κουκούλες, επιτίθενται σε τράπεζες και σπάνε ακριβά αυτοκίνητα, είναι ικανοί για όλα. Αλλά θα μπορούσε να είναι και όποιος άλλος τραβάει η ψυχή μας. Από την Αλ Κάιντα και τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, μέχρι τον κακό του Ώστιν Πάουερς και τους εξωγήινους. Αφήστε την φαντασία σας να οργιάσει.
Το μέγεθος της ηλιθιότητας αυτής της θεωρίας ήταν τόσο, που αντικειμενικά δεν θα μπορούσε να το σηκώσει ο Γιακουμάτος: έπρεπε να βρεθεί κάποιος που να τον παίρνει πιο σοβαρά ο κόσμος. Επελέγη ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο οποίος έχει κατοχυρώσει λαϊκό προφίλ, αποφεύγοντας όμως να λέει μαλακίες, συνδυασμός γενικά δυσεύρετος στα κόμματα εξουσίας. Κυρίως όμως ο Ν. Κακλαμάνης ευρισκόμενος ως δήμαρχος Αθηναίων εκτός κυβέρνησης και εκτός εκλογικού σκηνικού, θα μπορούσε να περάσει την εκδοχή του «κακόβουλου σχεδίου» με πιο υπερκομματικό στυλ, χωρίς να προκαλέσει αντιδράσεις και χωρίς να φωνάζει από μακριά ότι το κάνει για να καλύψει την κυβέρνηση.
Η δύναμη της θεωρίας συνομωσίας είναι ότι επιβεβαιώνεται από την απουσία και όχι από την ύπαρξη ενδείξεων. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι οι φωτιές ήταν τόσο πολλές; Ότι δεν βρήκαμε τίποτα; Ότι φύσαγε και έκανε ζέστη ταυτόχρονα; Ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο; Αυτά υποστήριζε ο Ν. Κακλαμάνης στα δελτία ειδήσεων. Και όταν κάποιος δημοσιογράφος του επεσήμανε ότι χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία η εκδοχή του οργανωμένου σχεδίου είναι ηλίθια, ο δήμαρχος Αθηναίων τον κάλεσε ευθέως, αν έχει κάποια λιγότερο ηλίθια εκδοχή, να την καταθέσει. Αφοπλιστικό.
Υπάρχουν φυσικά αρκετές λιγότερο ηλίθιες εκδοχές που θα μπορούσαν να συζητηθούν: για παράδειγμα όταν μια δασική περιοχή που υφίσταται πιέσεις για αποχαρακτηρισμό πιάνει φωτιά δέκα φορές από τον Ιούλιο, η εκδοχή της συνομωσίας αδυνατίζει σημαντικά. ΟΙ δυνάμεις του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι μάλλον απίθανο να τρέχουν κάθε τρεις και λίγο να κάψουνε τον Καρέα με αυτή τη ζέστη, πολύ περισσότερο σε περίοδο μια περίοδο, που ο αντιεξουσιαστικός χώρος παραδοσιακά πηγαίνει για ελεύθερο κάμπινγκ. Όταν η αστυνομία ερευνά μια δολοφονία, το πρώτο που αναζητά είναι το κίνητρο, και το κίνητρο προκύπτει από την σχέση του θύματος με τον δράστη. Για κάποιον λόγο, όταν το θύμα είναι δάσος, το τελευταίο που ψάχνει είναι ποιος θα είχε συμφέρον να βγάλει αυτό το δάσος απ’ τη μέση.
Ποιος λοιπόν ήθελε να βγάλει το δάσος από τη μέση; Αδύνατον να πάει το μυαλό του Νικήτα Κακλαμάνη. Ειδικά όταν είναι γνωστό ότι τα καμένα αναδασώνονται μέχρι το τελευταίο ραδίκι και ότι όποιος πάει να χτίσει σε τέτοιο μέρος του κόβουν τον κώλο. Αν υπήρχε το προηγούμενο αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων, να το συζητάγαμε. Αν η κυβέρνηση είχε επιχειρήσει πριν ένα μήνα να νομιμοποιήσει αυθαίρετα σε καμένα δάση, ίσως αυτή η εκδοχή να έστεκε. Αν η βασική προεκλογική εξαγγελία του Καραμανλή είναι η κατάργηση της συνταγματικής προστασίας του δάσους, θα μπορούσε κανείς να το ισχυριστεί. Τώρα όμως;