Το Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι*

Τι λέγαμε στο προηγούμενο πόστ για το ξεφόρτωμα των περιττών;
Σήμερα έχουμε μαζί μας τον ασθενή Αντώνη Πανούτσο,που θα εξιστορήσει γλαφυρά το δράμα του στην ομήγυρη.Αντώνη,είμαστε μαζί σου.Αντώνη,μπορείς!Μην το λυπάσαι το κωλοποδήλατο!


"Κάθε μετακόμιση είναι σαν ταξίδι σε κόσμους πολιτισμικής αρμονίας και επιστημονικής φαντασίας. Καταλαβαίνεις ότι πραγματικά υπάρχουν άγνωστες υπάρξεις που κινούνται μέσα στο σκοτάδι και τρώνε τις κάλτσες από το πλυντήριο αφήνοντας τα ζευγάρια μονά και πως ο Βούλγαρος και ο Αλβανός μεταφορέας κάποια στιγμή θα αφομοιωθούν στην ελληνική κοινωνία, κυρίως όταν θα έχουν καταλάβει ότι δεν χρειαζόμαστε πλουσιότερο λεξιλόγιο από τις 200 λέξεις και το «μαλάκας».

Επίσης, μια μετακόμιση σου επιτρέπει να παίξεις τον Αγιο Αντώνιο όταν δοκιμάζεται από τον πειρασμό. Αγιος: «Θέλω να ζήσω μια πιο απλή ζωή. Θέλω να απαλλαγώ από τα επίγεια αγαθά, που στην πραγματικότητα αλυσοδένουν την ψυχή. Γιατί στο διάολο κουβαλάω το παντελόνι με τους 40 πόντους καμπάνα και το patchwork που έχω να το φορέσω από τότε που η τηλεόραση ήτανε μαυρόασπρη και οι κιλότες ροζ;». Πειρασμός: «Μην το πετάς αυτό το παντελόνι. Σε μερικές μέρες θα έχεις χάσει τα 36 κιλά που πήρες από την τελευταία φορά που το φόρεσες. Και πού 'σαι, άγιε. Του χρόνου άκουσα ότι θα είναι ξανά στη μόδα η καμπάνα». Αγιος: «Εντάξει, δεν πιάνει χώρο. Θα το πακετάρω και θα το κρατήσω. Αλλά αυτό το ποδήλατο που το κουβαλάω δύο δεκαετίες να μην το αφήσω στη γωνία, να το βρει ένα παιδάκι να χαρεί;». Πειρασμός: «Είσαι ασυνείδητος, άγιε; Και αν το παιδάκι έχει ατύχημα και σκοτωθεί; Δεν θα το έχεις κρίμα στον λαιμό σου; Εκτός του ότι με το που θα χάσεις τα 36 κιλά θα μπορείς με το ποδήλατο να κάνεις τον γύρο της Ελλάδας». Αγιος: «Αλλά το καλάμι του ψαρέματος...». Σε πέντε μεταφορές την τελευταία δεκαετία το μόνο που κατάφερα να πετάξω ήταν κάτι διαφημιστικά του Praktiker και λίγο βούτυρο Κερκύρας."

*Και με τις τελευταίες λέξεις αυτής του υπέροχης αφήγησης,έρχεται και δένει γλυκά και συνειρμικά ο τίτλος του πόστ...