Γιό-χο-χο και ένας σκληρός mp3

Είμαι υπέρ της πειρατείας; Είμαι υπέρ της πειρατείας."Α,ναί;θα σου άρεσε να κατεβάζουν πειρατικά τα κόμικς σου κι εσύ να μην παίρνεις δεκάρα;".Ψευτοδίλημμα.Αυτό που πλήττεται απο την πειρατεία είναι ένα συγκεκριμένο σύστημα διακίνησης της Τέχνης και της Πληροφορίας.Να ζήσουμε να το θυμόμαστε,οι παραγωγοί περιεχομένου θα βρούμε άλλο σύστημα, οι μεσάζοντες ας αναρωτηθούν φιλοσοφικά για την ένοια του "αναντικατάστατου" και θα πράξουν τα δέοντα (σιγά που θα χαθούν-κάπου αλλού θα τους ξαναπετύχουμε).
Έκανα την εισαγωγή αυτή γιατί δε θέλω να φανεί σαν μεσοβέζικη δικαιολογία υπέρ της πειρατείας το παρακάτω επίχείρημα: ότι αυτά που κατεβάζω, και να ήθελα να τα βρώ δεν πωλούνται! Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν ότι και να πωλούνταν πάλι με το πλήρωμα του "Black Pearl" θα έκοβα βόλτες,να γίνω πιό συγκεκριμένος:
Έχω μια εμμονή με τα soundtracks,ωραία; Ωραία. Ως γνωστόν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ακόμα και μια ταινία με 120 λεπτά non-stop μουσική, θα παράγει ένα λειψό cd 70 λεπτών διάρκειας.Enter the Inter: δεν ξέρω απο πού έρχονται αυτές οι υπέροχες διαρροές,(ηχολήπτες;βιολοντσελίστες;οι ίδιοι οι συνθέτες;) αλλά με λίγο ψάξιμο βρίσκεις παραπάνω απο πλήρες soundtrack: alternate takes, movie version, album version, rejected, unused & bootleg. Έτσι αισίως το "Βlade Runner" μου πιάνει δύο cd,to Revenge of the Sith τρία, και το Hook νομίζω τέσσερα.Hell,εδώ βρήκα τα άπαντα του Μορικόνε! Τα άπαντα!Αυτό σημαίνει καμιά δεκαριά scores το χρόνο για κάθε χρόνο απο το εξήντα τόσο μέχρι σήμερα!
Τίθεται κάν δίλημμα;
ARRRRRRR!